Dibakar Sandhani Ek Jatra Samajik Gut

Article published in Sentinel by Sjt. Khagendra Nath Deva Sarma

Khagendra Nath Dev Sarma (The writer is the President, Brahman Mahasabha, Asom. He can be contacted to 98543-02681 (m) for feedback.) In the issue of the highly esteemed daily “The Sentinel” of July 1, 2023, Sjt. Arup Saikia, while writing or compiling the captioned article, commented on the Surjya Vipra Community as under “Ganak: They are another branch of Brahmins who are basically fortune tellers instead of performing religious ceremonies; location-wise, their status is deferent. Vedic Brahmins have not accorded them equal status across the state. Although they were worshippers of planets, not shakta, they are interested in astrology, undermining the status quo enjoyed by them in the royal courts of the Koch kings and the Ahom kings and also the present-day position of the Surjya Vipra. While the author had given such a defamatory statement on the Surjya Vipra (whose 21 titles were Sambatsari, Jyotishi, Daivajna, Ganaka, etc., which will be discussed in this article), who were ancient classes of Vedic Brahmans living in ancient Assam (Dharmanya, Pragjyotishpur, Kamrup) since more than 1000 BC (source: The Surjya and Surjya Vipra, by Golokeswar Baruah, IAS rtd. It appears that he did not make any inquiries or research on these Hon’ble Brahmans who gave the nomenclature ‘Pragjyotishpur’ to this region. These Brahmans were strictly Vedic and used to follow the Sukla Yajurved, Kanwa Sakha, and undergo Dasha Karmas in their lifetime, viz., i) Garbhadhan, ii) Pungsavan, iii) Simonto-nayan, iv) Jatakarma, v) Namakaran, vi) Annaprasan, vii) Chura-karan, viii) Upanayan, ix) Sama-bartan, x) Marriages In each case, the Nandi Mukh Sraddha is performed. These are also known as Dasha Sanskaras, performed as per Sukla Yajurved. Thus the Surjya Vipras are Vedic Brahmans with full authority to perform all religious functions, including worshipping God//goddesses with the exception of performing last rites (Adyashraddha, Burning of Physical bodies of dead persons of the Khatrias, Baishyas, Sudras, etc.), which are entrusted to another class of Brahmans known as ‘Chandra Vipras/Paitrik Brahmanas. The Surjya Vipras do not use to perform the last rites of the Sudras (source: because of the Sastras’ warnings, viz. Devi Bhagawatam, Page-919, Slok No. 64, 65, 66). In India presently, there are almost 1500 classes of Brahmans, while in Assam, particularly in the Brahmaputra Valley, there are two classes of Brahmans, viz., Chandra Vipras (Paitric Brahmans) and Surjya Vipra (Daivik Brahmans), both of which are of equal status following the Sukla Yajurved, Kanwa Sakha—”You should know, oh, Devi, there is no difference between the two classes. Sruti Sastra and astrology are both the same. The two have the same right in the Vedas; the two follow the same work, the same rule, the same custom, etc.” (Source: Dipika Chanda) The Chandra Vipras are known as Paitrik Brahmans, and the Surjya Vipras are known as Daivik Brahmans, Daivajna Brahmans, etc. The words ‘Chandra Vipra’ and ‘Surjya Vipra’ are found in many more Holy books like the Mahabharata, Dipika Chanda, Hara-Gouri Sambad-Tantra, etc. In the year 1714 AD, the local king Chargadeu Siva Singha also admitted the equal status accorded to both sections of the Brahmans after hearing both sides (Source: Itihase Sowra Six Hundred Years, by Sarbananda Rajkumar, P-306). The duties and functions of both sections of the Brahmans are enumerated in the research-oriented book, viz., ‘Surjya’ by Dr. N. P. Bordalai, P-111, as follows: The goods and materials offered to gods in the shraddha ceremony are generally received by the Surjya vipras. The duties and functions of the daivik brahmans and the surjya vipras are narrated in the preface of the brahman sanghita by Kashi nath dev sarma, Siddhanta Ratna, as follows: to perform Jag jajna, Doul, Durgotsav, Kalipuja, Vishnu puja, etc., including worshipping of all gods and goddesses; to receive the shares of the pancha devatas in the shraddha; to receive the shares of the pancha devatas in the shraddha; to receive the shares of the Vasundhara Saurasha mstrika puja; to receive the shares of the Bishwa Deva in the Basanta Puja; and to get into all the Hindu people in the DIKSHA mantra. On the other hand, the duties and functions of the paitrik brahmans and the chandra vipras are to perform the Nandimukh Shraddha, Dasha sanskarshraddha, and ekodista shraddha, to perform the last rites of the deceased, to receive some offerings thereon, and to receive some money on prayachitta. The shares of the pretas, i.e., “Amannadi Kanda,” and shares of “the Pindadi Kanda” are to be due to the paitrik Brahmsnas and the Chandra Vipras. Formerly, these two divisions were according to their qualities and works; it was not caste-based but qualitative and duty-oriented; later on, it was dynasty-oriented.” As per Brihat Manu Sanghita, the position of the Surjya Vipras and Daivajna Brahmans appears to be superior in comparison to other sections of the Brahmans, viz., Jajne Dane bibahecha brate pungshavane tatha grahapujacha homami kartabyani grahadwije. Shraddhe home cha mangalye sarvatra baranikrita—brihat manu sanghita”, meaning: In the Jajna, offerings, marriages, fasting, Pungsavan (relating to Dasha Karmas/Sanskars of a male Brahman), and in the Graha Puja/Graha Homa, in Shraddha, Jajna, the Graha Dwijas/Surjya Vipras are to be invited/welcomed/Worshipped for one’s welfare, etc. As per Hara Gouri Sambad Tantra, the Surjya Vipras and Daivajna Brahmans are superior Brahmans; one Daivajna Brahmana is equal to one hundred other Brahmans, and they are religious teachers of all castes, including dwijas (Brahmana, Khatriya, Baishya, etc.). “Davajnattam sresthottam vipra ebay cha. Satavipra samashena daivajna eka uchyate dwijadi sarbabarnanang daivajna paramo guruh”. As per Hara Gouri Sambad Tantra, Adau Daivajnah Samhuto Jyotishang Purushotbyayat.” The Daivajnas were born first from the Jyotish Abyaya Purusha, i.e., Brahma god. It is to be remembered or worth mentioning that the Surjya Vipras (whom the author has referred to as Ganaka) are not planet worshippers, as in practise they consider and worship the Sun god as Ram avatar, the Moon god as Krishna Avatar, the Mars god as Nrisingha Avatar, the Murcury god as Buddha Avatar, the Jupitar god as Baman avatar, the Venus god as Parashuram Avatar, the Saturn god as Kurma Avatar, the Rahu god as Baraha avatar, and the Ketu god as Meena avatar of Vishnu God (Source: Saral Jyotish Sikha, Kolkata). Hence they are worshippers of Vishnu God, i.e., Graha rupi Janardana, i.e., Vishnu in terms of different Grahas. Definition of Ganaka: In the Yajurved, Devi Chand translated the word Ganaka into English as a Mathematician (Oh, God, create for reverence the following: a headman, a mathematician, a watchman, the Yajurved, P-438). In the ancient Indian civilization, the ‘Ganaka’ term was used as an honorific position in society, which is an undeniable fact. Dr. Jyogiraj Bosu translated the word ‘Ganaka’ as astrologer. In the English-Sanskrit Dictionary of Anandaram Baruah, the ICS word ‘Astro’ has been translated into English as—i) Ganaka, ii) Daivajna, iii) Karttantik, and iv) Mauhurtta. In ancient India, Ganaka was Jyotishagya, a mathematician and Astronomer. The words Daivajna and Ganaka were used as very honourable, as per the Amar Kosha (Sanskrit Dictionary), which means wise.” The term Ganaka as Daivajna was used in the sense of a Ph.D. of modern times (Source: Surjya and Surjya Vipra, by G Baruah, IAS, rtd.). As per Pramitakhyara, the definition of ‘Ganaka’ is as follows: With a little knowledge acquired out of the bankless ocean like Hora sastra, i.e., Astrology, and by the help of Algebra and Arithmatics, if a little knowledge on the tithi, Nakshyatra, joga, karana, sphut, etc., for the benefit of the world, one who can calculate the exact time of jnas etc., he can be termed as Ganaka.” “A bamboo standing on the ground/the earth was bent by the wind blowing. The upper portion of the said bamboo touches the ground at a distance of 3.5 hats, i.e., almost 5 feet from the lower portion of the bamboo. Hence, Oh, Ganaka, if you have acquired knowledge of arithmetic, please tell the length of the entire bamboo.” (Source: Arya Bhatta, by Ranjit Sastri, Principal Sambhu Dev Sanskrit Tol, Sipajhar) “Ganak is the section of Brahmins who have been practising astrology and also have been performing various Vedic rituals in Assam since ancient times. This is not a caste but a title given to that section of the Brahmins of Assam, India, who used to go to play the role of Astrologers during Royal Events and also in the case of individual name-giving ceremonies, which is called ‘Ganana’ in Assamese, and that is why they are called ‘Ganakas’. This is rather a professional title in general and large.” (Please see Encyclopaedia of India and Eastern and Southern Asia: Commercial, Industrial, and Scientific by Edward Balfour and History of Sanskrit Literature by A.B. Keith.) They are also known as Surjya Vipra, Daivajna Brahmins, Acharyas, and Graha Vipra (Bareh, Hmlet, ed., 2001, Encyclopaedia of North-East India: Tripura, P-240). They are the descendants of Sakaldwipiya Brahmins, according to Sakaldwipiya History, but other Brahmin clans consider them to be of a lower rank, which is not based on fact. (Source: Sharma, Suresh Kant, and Usha eds., 2005) Discovery of North-East India: geography, history, culture, religion, politics, sociology, science, education, and economy (North-East India 5, Mittal, P-226) The fact that the Daivajna Brahmans were appointed as Pujaries in Tamples during the Ahom Rule can be seen from the certificate issued to Rudra Ram Bordoloi of the Uzir Bordoloi family by Hon’ble King Kandarpeswar Singha in the 1796 Saka Era. This certificate is presently with Sri Sachin Kumar Bordoloi (Rajgarh Road, 4th Bye Lane). Hence, Ganaka’ does not indicate a name of caste as claimed by the author in the article. Satkarma, or the six acts or duties enjoyed on a Surjya Vipra, are as follows: Adhyanam, Adhyapanam, Yajanam, Yajanam tatha Danah pratigarahascaiva Sat-Karmanagra-janmah.” The Surjya Vipras had established themselves much earlier in Pragjyotishpur than other Vipras: As per Markendia Puran (Canto 109): When the king Rajya Bardhana became old and retired to the forest, the sun-worshipping Brahmins of his kingdom started austerities to propitiate the Sun to get the king restored to youth. Then a Gandharba named Sudaman appeared and advised the Sun worshipper Brahmins, “If you desire, o, dvijas, to propitiate the Sun, there is a forest named Guru Visala frequented by Siddha in the very mountainous Kamrup. Go there in haste and perform your propitiation there; you shall obtain all your desires.” The Brahmans came to Kamrup and saw there a beautiful shrine of the sun, and they propitiated the Sun god and got the desired results (Source: The Comprehensive History of Assam, by Dr. H. K. Barpujari, Vol. I). As per Taranatha’s History of Buddhism in India, there was a sun-worshipping Brahman named Siddha in early 300 BC in Kamrup. This indicates the existence of sun-worshipping Brahmans in Kamrup in ancient times. The Kalika Puran also refers to two important seats of sun worship in ancient Assam, viz., the Ravi Khetra at Surjya Pahar, Goalpara, and the Navagraha Mandir at Guwahati, where the Sun and other planets are worshipped as Graha Rupi Janardan. In the Navagraha Mandir, all the Pujaries are found to be Surjya Vipras, Graha Vipras, and Daivajna Brahmans. In the Kamakhya Temple, “The present Panda Mandali worshipping the Kamakhya Goddess are known to be Daivajnas (Ganaka)”—Shaktipith Kamakhya, by Manik Chandra Bhattacharya. During the rule of King Nar-Narayan, a Surjya Vipra named Kendu Kalai was found to be a priest in the Kamakhya Temple. Kalika Purana says “In the early times, Brahma staying here created a star, and that is why the city is called Pragjyotisha”. Hence the name Pragjyotishpur was given by the Surjya Vipra/Daivajna Brahmans. As the name Pragjyotishpur is found in the Ramayana as well as in the Mahabharata, the Surjya Vipra/Daivajna Brahmans used to stay in ancient Assam, i.e., Pragjyotispur, since the time of the Ramayana and Mahabharata. “There is a grain of truth in the statement that the first astronomical observation in Assam was made in Navagraha,” HCPA/27, P. C. Choudhury. This is a great contribution by the Surjya Vipras to the Aryan culture in the region. Now let us come to the point: who are the Surjya Vipras/Daivajna Brahmans, as quoted earlier many times? As per Brahma Sidhanta, a holy book, the Daivajnas born of Brahma were seated in Swakadwipa, which was in Saurastra, its present name being Gujrat. Of course, there is a difference of opinion as to the location of the Swakadwipa. They were named Swakadwipi Brahmana, Maga Brahmana, or Maga Priests while they were at Swakadwipa. The Surjya Vipras were originally descendents of Swakadwipi Brahmans, as quoted earlier, who were brought to Jambudwipa (Bharata Barsha) during Dwapar Jug by Samba, son of Lord Shree Krishna (Samba Puran, Nava Bharat Publishers, Kolkata, P-160), with a view to worshipping the Sun god (who was Vishnu in the form of the Sun at Swakadwipa) in a temple built/dedicated to the Sun by Samba at Mitraban on the bank of the Chandra Vaga, as at that time there were no suitable or appropriate Brahmans at Jambudwipa (Bharata Barsha) to worship the Sun god as all the Brahmans in Jambudwipa (Bharata Barsha) became Debal (Debarred from all religious functions) at that time. As a result, swakadwipi Brahmans were brought to Jambudwipa from swakadwipa on the back of the Garuda, the vehicle of Vishnu. On their arrival at Mitraban (Jambudwipa), they were recognised and named Surjya Bipras (Skondo Purana, Nagara khanda, P-4329, published by Nava Bharat publishers). The titles awarded to the Surjya Vipras and Swakadwipi Brahmanas as found in Brahma Sidhanta are as follows: 1) Sambatsari, 2) Jyotishi, 3) Daivajna, 4) Ganak, 5) Graha Vipra, 6) Dwija Srestha, 7) Sarba Sastra Visarada, 8) Acharya, 9) Brahmanendra, 10) Ghatak, 11) Sarba Vedika, 12) Sukhi, 13) Sakhi, 14) Barenya, 15) Agni, 16) Sat-Karma, 17) Graha Bhusura, 18) Mauhurtiki, 19) Mauhurtagyani, 20) Kartantiki, 21) Grahangsha Brahmana It is also obvious that the Surya Vipras and Daivajna Brahmans are undoubtedly PANGKTI PAWAN Brahmans as per Manu Sanghita (Published by Sanskrit Pustak Bhander, Kol) vide Slok No. 184, P-79. “Reference to the inhabitants of Saka Dwipa is, however, older than Puranas, appearing first in the Rig-Veda and subsequently in almost all the Vedas.” may also be looked into. Almost all the Puranas and other literature of the Vedic age, The Ramayana, The Mahabharata, The Brahma Jamala, The Brahma Siddhanta, The Graha Jamala, The Dipika Chanda, The Hara-Gouri Sangbad Tantra, and Graha Vipra Itihash, by Radhaballav Devasharma, Kolkata, have been describing them as Pangkti Pawan Brahmans since ancient times. The modern research books, viz., “Surya” by Dr. Nirmal Prabha Bordoloi (Sahitya Academy Awardee) and “Surya and Surya Vipra” by Golokeswar Baruah, IAS (Retd.), have also clearly opined that the Surya Vipra and Daivajna Brahmans are high-class Brahmans following Sukla Yajurved. It is further observed from the several ancient histories of Assam that only some Daivajna Brahmans hailing from the Surya Vipra Community were gifted with the Jagyopabit or Janeu made of Gold during the rules of the Ahom kings and the Koch kings, especially in the Brahmaputra Valley. Also, there is no such caste, namely GANAKA, in Assam, especially in the Brahmaputra Valley. It is therefore easily ascertainable that they were or are high-class Brahmans to receive such a gift, viz., Janu made of Gold. A most brilliant man hailing from the Surjya Vipra Community/Daivajna Brahmans, Shree Shree Bangshi Gopal Guru, founded the famous Kuruabahi Satra (a Hindu Vaisnava Monastery). He established several other satras, but the most important fact is that it is from him that the principal Chari satras, viz., Auni Ati, Garamur, Kamalabari, and Dakshin Pat of Assam, have arisen (Source: Surjya and Surjya Vipra, by G. Baruah). As per the Skondo Purana (Nagar Khanda, Nava Bharat Publishers, Kolkata, P-3858), the Daivajna Brahmans have been described as “Dwijottam”. As per Chandeswar Tantra, “Sarbeshang Barnanang Grihinang Dwijmmana Brahmanah Paramah Sresthah, Brahmanang Magah Parah: Amongst all castes, householders, dwijas, and brahmanas, brahmanas are superior, but amongst brahmanas, the Maga Brahmans are superior (Source: Surjya and Surjya Vipra, by Golokeswar Baruah, IAS rtd. Obviously, the statement made by the author of the captioned article on the Surjya Vipras, presuming them to be ‘Ganaka caste, is not based on facts. Further, compiling such an article on a particular community without conducting proper research and inquiry on them may also create communal disharmony in society.

ইতিহাস উপেক্ষিত এটি অধ্যায়-_ অসমৰ সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকল

‘প্লাগজ্যোতিষপুৰ নামটো একান্তই জ্যোতিষিক। দেশখনৰ এইটো নাম দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণে দিছিল। খৃষ্ট জন্মৰ এহেজাৰ বছৰৰ আগৰ পৰাই দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকল অসমত বাস কৰি আহিছে।”--- সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিপ্ৰ/(২) | ইয়াক কোনোমতেও নস্যাৎ কৰিব নোৱাৰি কাৰণ “Tt is mentioned as Pragjyotisha in both the epics, the Ramayana and the Mahabharata— The Com- prehensive History of Assam by H. K. Barpuzari/Vol (])" ৷ এই প্ৰাগ্‌এঁতিহাসিক যুগৰে পৰা বাস কৰি অহা দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলৰ ওপৰত কোনো বিশেষ অনুসন্ধান/গৱেষণা নকৰাকৈ কেইখনমান অসম বুৰঞ্জীয়ে/গ্ৰন্থই তেওঁলোকৰ ওপৰত ভুল তথ্য প্রচাৰ কৰি তেওঁলোকক অৱান্নাণ/বৃত্তিজীৱি/শূদ্ৰ/কলিতা জনগোষ্ঠীয় বুলি লিখি তেওঁলোকৰ প্রকৃত পৰিচয়/বুৰঞ্জী বিকৃতকৰণ কৰা দেখা যায়। বিশেষকৈ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী/ গৱেষকসকলে দৈৱজ্ঞ বাহ্মণসকলৰ ওপৰত ভুল তথ্য পোৱাত তলত উল্লেখ কৰা বুৰঞ্জীসমূহে সহায়ৰ হাত আগবঢ়াই দৈৱজ্ঞ বান্দণসকলক সামাজিকভাৱে বাৰুকৈয়ে ক্ষতি কৰি আহিছে। উল্লেখযোগ্য যে, ১৭১৪ চনত কৃষ্ণৰাম ভট্টাচাৰ্য্য অসমলৈ অহাৰ পিছৰে পৰাই দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণৰ বিৰুদ্ধে ব্যাপকভাৱে অপ-প্রচাৰ চলিল ৷ তেতিয়াৰে পৰা তেওঁলোকৰ বিষয়ে লাহে লাহে মানুহৰ মনত বিৰূপ ধাৰণাই ঠাই ল’বলৈ ধৰিলে আৰু তেওঁলোকে আত্ম সন্মান ৰক্ষাৰ্থে যুজিব লগীয়া হৈ আহিছে। সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষত ব্ৰাহ্মণৰ শাখা- প্রশাখা অতি কমেও পোন্ধৰশ মান হ’ব! কিন্তু অসমত বিশেষকৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাত ব্ৰাহ্মণৰ ভাগ দুটা ঃ সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দৈৱিক ব্ৰাহ্মণ/ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণ আৰু চন্দ্ৰ বিপ্ৰ/পৈত্ৰিক ব্ৰাহ্মণ। এই দুয়োঘৰ ব্ৰাহ্মণ সম মৰ্য্যদাৰ। অসমৰ সূৰ্য্যবিপ্ৰ আৰু চন্দ্ৰবিপ্ৰ, দুয়ো ফৈদে শুক্ল যজুৰ্বেদী। দুয়োঘৰ ব্ৰাহ্মণে নান্দিমুখ শ্ৰাদ্ধাদি কৰি দশকৰ্মৰ জৰিয়তে সংস্কাৰ হৈ আহিছে। “জন্মনাৎ জায়তে শুদ্ৰঃ সংস্কাৰৎ দ্বিজ উচ্যতে | বেদ পাঠাৎ feet ব্ৰহ্মংজানাতীতি ব্ৰাহ্মণঃ।” “যিসকল শ্ৰুতাধ্যয়ন সম্পন্ন ব্ৰাহ্মণ জ্যোতিৰ্্জানৰ অধিকাৰী হৈছিল, তেওঁলোকেহে দৈৱজ্ঞ গণক ব্ৰাহ্মণ পদবী লাভ কৰাৰ অধিকাৰী হৈছিল।”---সূৰ্য্য।/ ১২৪ ৷ অৱশ্যে এই সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলে জ্যোতিষ চৰ্চা/অধ্যয়ন কৰোতে বীজ গণিত/পাটিগণিতৰ্‌ ব্যৱহাৰ কৰিবলগীয়া হোৱাত তেওঁলোকক গণক আৰু তেওঁলোকে ‘দৈৱ'ৰ কথা ক’ব পাৰে কাৰণে তেওঁলোকক দৈৱজ্ঞও বোলে। গণক/ দৈৱজ্ঞ একো একোটা গুণবাচক উপাধিহে মাত্ৰ। জাতি বাচক শব্দ নহয়। সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলৰ ২১ টা উপাধি দেখা যায়। যেনে-- সাম্বৎসৰী, জ্যোতিষী, দৈৱজ্ঞ, গণক, গ্ৰহবিপ্ৰ, দ্বিজশ্ৰেষ্ঠ, সৰ্ব্বশাস্ত্ৰ বিশাৰদ, আচাৰ্য্য, ব্ৰাহ্মণেন্দ্ৰ, ঘটক, সাৰ্ব্ববেদিক, সুখী, সাখী, বৰেণ্য, অগ্নি, ষটকৰ্মা, গ্ৰহভূসুৰ, মৌছহুৰ্ত্তিক, মৌহুৰ্ত্জ্ঞানী কাৰ্ত্তস্তিকী,গ্ৰহাংশ ব্ৰাহ্মণ ৷ [শ্ৰাদ্ধত দেৱতালৈ দিয়া দ্ৰব্যসমূহ সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলে ভোগ কৰি আহিছে। দৈৱিক ব্ৰাহ্মণ শাখাৰ কৰ্তব্য সম্বন্ধে কাশীনাথ দেৱশৰ্মা সিদ্ধান্ত ৰত্ন দেৱে ‘ব্ৰাহ্মণ সংহিতা’ নামৰ গ্ৰন্থৰ পাতনিত লিখিছে-_ যাগ-যজ্ঞ কৰা, দৌল-দুৰ্গোৎসৱ, কালীপূজা, শিৱপূজা, বিষ্ণুপূজা ইত্যাদি দেৱ পূজাৰ কৰ্মাদি কৰা, শ্ৰাদ্ধৰ পঞ্চদেৱতাৰ ভাগ আৰু বসুন্ধৰা যৌৰষ MGB, বসন্ত পূজাৰ বিশ্বদেৱৰ ভাগ গ্ৰহণ কৰা আৰু হিন্দুৰ সমস্ত লোককে দীক্ষা মন্ত্ৰাদি দিয়া দৈবিক ব্ৰাহ্মণৰ কাম। আনফালে নান্দিমুখ শ্ৰাদ্ধ বা দশ সংস্কাৰ শ্ৰাদ্ধ কৰা, একাদিষ্ট শ্ৰাদ্ধ কৰা, মৰা মৃতকৰ TCU SPAS দান-দক্ষিণা গ্ৰহণ, প্ৰায়শ্চিত্তৰ কিয়দংশ ধন গ্ৰহণ Hal পৈত্ৰিক ব্ৰাহ্মণসকলৰ কৰ্ম | পৈত্ৰিক ভাগ অৰ্থাৎ আমন্নাদি কাণ্ডৰ ভাগ আৰু পিণ্ডাদি কাণ্ডৰ ভাগ পৈত্ৰিকসকলে পায়।|--- সূৰ্য্য/ ১২৪,প্রঃ ee | যিহেতু তলত উল্লেখিত অসম বুৰঞ্জীসমূহে সূৰ্য্যবিপ্/ দৈৱজ্ঞ ব্ৰান্মণসকলৰ ওপৰত বিৰূপ মন্তব্য কৰি আহিছে, ফলত গৱেষক আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলৰ ওপৰত শুদ্ধ ধাৰণা পোৱা নাই সেয়ে সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দেৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণৰ ওপৰত বেদ, পুৰাণ, মহাভাৰত, ৰামায়ণ, বুৰঞ্জী, সূৰ্য্যবিণ্সকলৰ ওপৰত প্রণয়ন কৰা গৱেষণামূলক গ্ৰন্থসমূহে আগবঢ়োৱা সিদ্ধান্ত/মন্তব্যসমূহৰ আলোকপাত কৰা হ’ল-_ ক) দৈৱজ্ঞ শব্দৰ ব্যুৎপত্তি 3 “পূৰ্বজন্মাৰ্জিত সদসৎকৰ্মবিপাকোদৈৱম্‌। তজ্জনাতীতি দৈৱজ্ঞস্তস্যভাবো দৈৱজ্ঞত্বমিতি | |” অৰ্থাৎ পূৰ্বজন্মাৰ্জিত সৎ"অসৎ কৰ্মফলকে দৈৱ বোলে। যিজনে এই শাস্ত্ৰ জানে তেৱেঁই CHATS | ইয়াত জাতি বুজোৱা নাই। খ) গণক 8 অপাৰ সমুদ্ৰসদৃশ হোৰাশাস্ত্ৰ (জ্যোতিষশাস্ত্ৰ)ৰ যদি অলপো জ্ঞান থাকে, পাটীগণিত আৰু বীজগণিতৰ দ্বাৰা তিথি, নক্ষত্ৰ, যোগ, কৰণ আৰু স্ফুটাদিৰ কিঞ্চিৎ বোধগম্য হৈ, পৃথিৱীৰ উপকাৰৰ নিমিত্তে যিজনে যাগ-যজ্ঞাদিৰ যথাযথ সময় নিৰূপণ কৰিব পাৰে, তেওঁকেই গণক বুলি কোৱা হয়।-- প্রমিতক্ষৰায়াম্‌। গ) [যজুৰ্বেদত (৩০/২০)গণক শব্দটোৰ উল্লেখ আছে। ভক্তই HAS ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিছে-- “মহসে” “যাতে আমি শ্ৰদ্ধা জনাব পাৰো, আমাক এজন গণক দিয়া।” এইটো গণক শব্দৰ অৰ্থ কি? দেৱীচাদে ‘গণক’ শব্দটো অঙ্ধশাস্ত্রবিৎ, Mathematician বুলি অনুবাদ কৰিছে।| সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিপ্ৰ/(২), দ্বিতীয় প্রকাশ।ঘ) “ডঃ যোগীৰাজ বসুৱে গণক শব্দটো জ্যোতিষী বা Astrologer বুলি অনুবাদ কৰিছে। ইংৰাজী A stro শব্দটো আনন্দৰাম বৰুৱাৰ সংস্কৃত অনুবাদ হৈছে? ১) গণক, ২) দৈৱজ্ঞ,৩) কাৰ্ত্তান্তিক, 8) মৌহুৰ্ত্ত। প্রাচীন কালত গণকেই জ্যোতিষ ae, অংকশাস্ত্ৰবিৎ আৰু /*৪{"'01100])2]' আছিল। যিকি নহওঁক দৈৱজ্ঞ আৰু গণক এই দুয়োটা শব্দ অতি পুৰণি আৰু সন্মান ভাজন |” অমৰ কোষৰ ১৮৮ পৃষ্ঠাত সাংবৎসৰ, জ্যোতিষিক, দৈৱজ্ঞ, গণক, মৌছহুৰ্ত্তিক, মৌহুৰ্ত্ত, জ্ঞানিন, জ্যোতিৰ্বেত্তা-_- একে অৰ্থকে বুজাইছে। ৬) মহাভাৰত ঃ [নাৰদে যুধিষ্ঠিৰক সুধিছে---“ তোমাৰ দৈৱজ্ঞ অংক বিদ্যাত, জ্যোতিষত আৰু উৎপাত শান্তি কৰাত পাৰ্গততো? হোৰা,গণিত আৰু সংহিতাত সু-পণ্ডিত দৈৱজ্ঞ বিজয়াকাজ্খী ৰজাৰ পূজনীয় ৷”|-- সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ ২৭, দ্বি.্ল৷মহাভাৰত বিজয় পৰ্ব ঃ “চন্দ্ৰবিপ্ৰ সূৰ্যবিপ্ৰ দুতয় কুলক। আনন্দ কৰায়া সবে দিয়োক CATO || কাল গ্ৰহ 1 ৰূপ সূৰ্য্যবিপ্ৰ নিৰন্তৰ। আসম্বাক দিয়োধনৰত্ন AOS | | লভিলো নয়ন আৰো সৱ প্রসাদক। (২৬২১) গজবাজী প্রজা তুমি দিয়া SHAS | | চন্দ্ৰবিপ্ৰ সবাকয়ে কৰায়ো ভোজন ৷ (২৬২২)”।চ) “শাস্ত্ৰই কয় দেৱকৰ্ম পিতৃকৰ্মৰ ৰক্ষক। সেই কাৰণে অসমত পিতৃকৰ্ম কৰাৰ আগতে দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণে বিশ্বদেৱ আৱাহনাদি কৰিছিল আৰু শ্ৰাদ্ধৰ শেষত বিশ্বদেৱ বিসৰ্জনাদি দেৱ কৰ্ম কাৰিছিল--- মনু ৩/২০৩-সদ্ৰষ্টব্য। দুই শ্ৰেণীৰ Rel নহ’লে শ্ৰাদ্ধ সম্পন্ন নহৈছিল।”--- সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ ob, fa. প্র। ছ) দীপিকা ছন্দ $ “এহি সব আদি পৰম যোগেন্দ্ৰ সূৰ্য্যবিপ্ৰ নিৰন্তৰ। ইসব সকলে জ্যোতিৰ্ব্বেদ জ্ঞাতা, দৈৱৰ গতি জানয়। এতেকেসে দেৱী, ইটো সমস্তক দেৱজ্ঞ বেদে বোলয় | 0” 1) [হৰ গৌৰী সম্বাদ তন্তু $“দৈৱজ্ঞোত্তম্‌ শ্ৰেষ্ঠোত্তম বিপ্ৰ এবচ ৷ শতবিপ্র সমাসেন দৈৱজ্ঞ এক উচ্যতে | দ্বিজাদি সৰ্ববৰ্ণানাং দৈৱজ্ঞঃ পৰমো গুৰু|---উৎস সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিপ্ৰ/(৮) ৷ অৰ্থাৎ দৈৱজ্ঞসকল শ্ৰেষ্ঠ fel, Gey বিপ্ৰ এশজনৰ সমান এজন দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণ ৷ দ্বিজাদি সকলোৰে পৰম গুৰু দৈৱজ্ঞ। Al) দীপিকা ছন্দই কৈছে সূৰ্য্য বিণ আৰুচন্দ্ৰবিপ্ৰ দুয়োৰো নাই ভিন্নাভিন্ন-- “জানিবাহা দেবি, দুয়োৰো নাইভিন্নাভিন্ন। শ্ৰুতি শাস্ত্ৰ জ্যোতি দুয়ো একয়ে সমান।/১১৪ দুহানো হৈবেক বেদ ধৰ্ম অধিকাৰ। এক কৰ্ম এক বিধি আচাৰ বিচাৰ ।/১১৫৷” £8) বৃহৎ মনু সংহিতা 8 যজ্ঞে দানে বিবাহে ব্ৰতে পুংসবনে তথা৷ গ্ৰহ পূজা চ হোমানি কৰ্ত্তব্যানি গ্ৰহ দ্বিজে | Vos হোমে চ মাঙ্গল্য সৰ্ব্বত্ৰ বৰণী কৃতাঃ ৷/৭৭ (যজ্ঞত, দানত, বিবাহত, পুংসবনত,গ্ৰহপূজা-হোমত আৰু সকলো মাঙ্গলিক কাৰ্য্যত দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকল ATT |) উৎস ঃ সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিণপৰ (৮) । ট) ভক্তিপ্রেমাবলী/৫০--- “প্রথমতে মই স্ৰজিলো দৈৱজ্ঞ, জ্যোতিষ গুণে পণ্ডিত৷ ধৰ্মতো সত্তম যাক নাহি সম সত্যৱন্ত-পুণ্যৱন্ত ৷” ঠ) প্রমিতাক্ষৰায়ত আছেঃ “গায়ত্ৰী গুৰৌ বিপ্ৰঃ পিতা-মাতা কুলে কুলে ৷ দ্বিজাদি সৰ্ব্ববৰ্ণানাং দৈৱজ্ঞ পৰমং Ve | |” (অসমৰ সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলৰ চমু ইতিহাস/১৫)। (পিতা মাতা আদি গুৰু, ব্ৰাহ্মণৰ গায়ত্ৰী গুৰু আৰু ব্ৰাহ্মণ আদি কৰি চাৰি জাতিৰ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণ পৰম GE |) ড) দৈৱজ্ঞ দৰ্শনে পৃণ্যমৰ্চনে লক্ষ্মী বৰ্দ্ধনম। স্পৰ্শনে চ ভবেদ্দায়ু কুলবৃদ্ধি ভবেৎ ধ্ৰুবম্‌।|-- জ্যোতিষ ৰত্নমালা। (দৈৱজ্ঞ দেখিলে পূণ্য হয়, অৰ্চনা কৰিলে লক্ষ্মী বাঢ়ে। স্পৰ্শ বা সেৱা কৰিলে আয়ু বৃদ্ধি আৰু কুল বৃদ্ধি হয়-- এইটো ধ্ৰুৱ সত্য।) ঢ) সূৰ্য্য সিদ্ধান্তত দেখা যায়-_ “জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ দ্বাৰা গ্ৰহ জ্ঞান হয়। জ্যোতিষজ্ঞ লোক (দৈৱজ্ঞ) সূৰ্য্যাদি লোকে গমণ কৰে আৰু জ্যোতিৰ্ব্বিদ (দৈৱজ্ঞ) দৰ্শনে পুণ্য লাভ Za I (অঃ সুঃ বিঃ চঃ ইঃ/১৪)। ৭) নাস্তি বেদাৎ পৰং শাস্ত্ৰং নাস্তি গঙ্গা সমো সৰিৎ | অশ্বমেধসমং AGL নাস্তি পুত্ৰ সমং সুখং || নাস্তি ভানু সমো দেবো নাস্তি মাতৃ সমাগতি | তথোত্তমো দৈবজ্ঞস্ত সংপ্লোক্তো ভাস্কৰেণ তু || ভৱিষ্য ব্ৰাহ্ম ৭ম্‌ কল্প। (বেদতকৈ উত্তম শাস্ত্ৰ নাই, গংগাতকৈ উত্তম পানী নাই, অশ্বমেধতকৈ ডাঙৰ পূণ্য নাই, সুপুত্ৰতকৈ ডাঙৰ সুখ নাই, সূৰ্য্যৰ সমান ডাঙৰ দেৱতা নাই মাতৃতকৈ পৰম৷ গতি নাই, সেইদৰে দৈৱজ্ঞ ব্ৰান্মণতকৈ উত্তম ব্ৰাহ্মণ নাই। ত) অসম বুৰঞ্জীয়ে সাক্ষ্য দিছে যে আহোম ৰজা/কোচ ৰজাসকলে কোনো কোনো দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণক সোণৰ VS দান কৰিছিল! তামৰ ফলিত লিখি ব্ৰাহ্মোত্তৰ ভূমি দান কৰিছিল। সোণৰ Vy দানৰ অধিকাৰী অকল সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণহে হোৱা দেখা গৈছিল। অন্য ফৈদৰ ব্ৰাহ্মণৰ নাম দেখা নগৈছিল। এইটো বিশেষ বৈশিষ্ট হিচাপে অসম বুৰঞ্জীত দেখা যায়। থ) কামাখ্যা মন্দিৰত কোচ ৰজা নৰনাৰায়ণৰ ৰাজত্ব কালত কেন্দু কলাই নামেৰে সূৰ্য্যবিপ্/দেৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণ পূজাৰী নিযুক্তি পাইছিল, উৎস--- সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিপ্ৰ/৬৭। পৰম শ্ৰদ্ধেয় শ্ৰীযুত মাণিক চন্দ্ৰ ভট্টাচাৰ্য্য দেৱে তেওঁৰ ‘শক্তিপীঠ কামাখ্যা’ নামৰ গ্ৰন্থৰ ২৪ নম্বৰ পৃষ্ঠাত লিখিছে-_ “কামাখ্যা ধামত পূজা-অৰ্চনাত ৰত থকা বৰ্তমানৰ পাণ্ডা মণ্ডলী Crees (গণক) বুলি জনা যায়। পুৰুষাণুত্ৰমে তেওঁলোকে এই মহাপীঠত পাণ্ডাৰ ভূমিকা পালন কৰি দেৱীৰ সেৱা-পূজা কৰি আহিছে।” দ) ৰামায়ণ ঃৰামে সূৰ্য্য পূজা সম্পৰ্কে দীপিকা ছন্দতো কৈছে-- “অসংখ্যাত সূৰ্য্যবিপ্ৰ সঙ্গে কৰি নিব। পিপ্লাবন তীৰ্থে যাই আদিত্য পুজিব।”--৬০৩। 4) ACHAT নাওবৈচা ফুকনৰ ‘অসম বুৰঞ্জী (০.৪ ১)'__ “এই অসম দেশত গণক অৰ্থাৎ দৈৱজ্ঞৰ উৎপত্তি 2 গণক অৰ্থাৎ জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ মতে গণনা কৰি চাই ভূত, ভৱিষ্যত ও বৰ্তমানৰ ঘটনাৰ কথা ক’ব পাৰে, এই হেতুকে গণক নাম পাইছে। গণক জাতৰ নাম নহয়, ই এটি গুণৰ নাম, দৈৱজ্ঞ জাত নহৈ ইয়ো গুণৰ নাম অৰ্থাৎ জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ চাই বা জ্যোতিষ শাস্ত্ৰৰ কথা মনত ৰাখি দৈৱিক কথা ক’ব পাৰে অৰ্থাৎ নেদেখা কথা ক’ব পাৰে। গণক বা দৈৱজ্ঞ লোকৰ আচল কুল সূৰ্য্যবিপ্ল |” সেয়ে অনুমান কৰিব পাৰি যে অসমৰ কিছু কিছু বুৰঞ্জীবিদে সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দৈৱজ্ঞ বান্দণসকলক নীচ,ব্ৰাহ্মণতকৈ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণ/গণকসকল তল শ্ৰেণীৰ, তেওঁলোকে ব্ৰাহ্মণৰ দৰে লগুণ পিন্ধে,ব্রাহ্মণসকলৰ পাছতেই দৈৱজ্ঞ/গণকসকলৰ সমাজত স্থান, SAAT, FSGS জাতি শূদ্ৰ আদি আখ্যা দি কুৎসা ৰটনা কৰি সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ সীমিত জ্ঞানৰ পৰিচয় দি গৈছে/দি আছে। বিশেষকৈ বুৰঞ্জীবিদসকলে সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলক ‘গণক’ জাতি লিখি মোক্ষম আঘাত হানিছে। লগে লগে তেওঁলোকৰ পাণ্ডিত্যৰ ওপৰতো প্রশ্নবোধক চিন আহি পৰা অনুভৱ হ’ল, কাৰণ অসমত বিষেষকৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাত কোনো ‘গণক’বুলি জাতি নাই। হৰগৌৰী সম্বাদ তন্ত্ৰৰ মতে--“আদৌ দৈৱজ্ঞ ঃ সম্ভুতো জ্যোতিষাং ASAT” | ন) সন্মানীয় চন্দ্ৰবিপ্ৰ সমাজে ২০১৭ চনত প্রকাশ কৰা ‘গায়ত্ৰী'ৰ দ্বিতীয় সংখ্যাত লিখিছে--- “সূৰ্য্যবিপ্ৰ হ’ল সূৰ্য্যৰ উপাসক | তেওঁলোক অসমৰ ব্ৰাহ্মণ জাতিৰ এটি শাখা, পৰম্পৰাগত ভাৱে সূৰ্য্যবিপ্ৰসকল আছিল সৌৰীয় শাখাৰ | তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকল ক্ৰমে SATS, বৰাহমিহিৰ, গৰ্গ, প্ৰদুম্ন, ব্ৰহ্মণ্ুণ্ত, বিজয়নন্দন, ভাস্কৰাচাৰ্য্য, TASS, গণেশ আদিয়ে ভাৰতীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ উৎকৰ্ষ সাধন কৰিছিল। তাৰোপৰি চাৰি বেদ চৰ্চা, ভাৰতীয় দৰ্শনৰ সত্যানুসন্ধান, আয়ুৰ্ব্বেদ চিকিৎসা প্ৰণালীৰ বিশদ জ্ঞান, দেৱ-দেৱীৰ পূজা অৰ্চনা, দীক্ষা দিয়া আদিও সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলৰ কৰণীয় আছিল৷” এইসকল ব্ৰাহ্মণৰ কৰ্তব্য ছয় বিধ। “অধ্যাপনা কৰা, বেদাদি শাস্ত্ৰ অধ্যয়ন কৰা, যজন বা নিজে যজ্ঞাদি কৰা, যজ্ঞাদিত পৌৰহিত্য কৰা, দান কৰা আৰু দান গ্ৰহণ কৰা ৷” সন্মানীয় চন্দ্ৰবিণ্ৰসকলে তেওঁলোকৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত “TGS এই কথাখিনি প্রকাশ কৰাই এটা বিশেষ তাৎপৰ্য্য বহন কৰিছে। প) প্রায় বিলাক পুৰাণতে দৈৱজ্ঞ শব্দটো সুলভ। অগ্নি পুৰাণ (ৰচনা কাল ৭ শতিকা, নৱভাৰত AEDS, কলিকতা পৃ.৫০৫।)। “দৈৱজ্ঞ পুৰোহিত Galle কাৰ্য্যে এইসকল মন্তৰ যোগে দেৱতা দিগেৰ অৰ্চনা কৰিয়া ৰাজাদিগেৰ অভিশেষ কৰিবেন |” (মন্ত্ৰৈঃ সদাৰ্চ্চনীয়াস্তে যোজনীয়া জয়াদিষু ৷ ৰাজ্ঞো অভিষেকঃ কৰ্ত্তব্যো দৈৱজ্ঞেন পুৰোধসা।”) অৰ্থাৎ ৰাজ অভিষেক কাৰ্য দৈৱজ্ঞ পুৰোহিতৰ দ্বাৰা কৰোৱা হৈছিল। ফ) স্কন্দ পুৰাণ, নৱভাৰত পাব্লিচাৰ্চ, কলিকতা, নাগৰ খণ্ড, ৬৩ অধ্যায় ৮ নং শ্লোকত দৈৱজ্ঞক দিজোত্তম বুলি আখ্যা দিয়া দেখা গৈছে। স্কন্দ পুৰাণ, নৱভাৰত পারিচাৰ্চ, কলিকতা, বিষ্ণুখণ্ড ষষ্ঠ অধ্যায়ত ৮ আৰু ৯ নং শ্লোকতো দৈৱজ্ঞসকলক বিপ্ৰেন্দ্ৰ আৰু বৃহস্পতি তুল্য বুলি দেখুৱাইছে। ব) ডঃ নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈয়ে ‘যাক সৰস্বতী আখ্যা দিয়া হৈছে’ ‘সূৰ্য্য’ নামৰ গৱেষণামূলক গ্ৰন্থত লিখিছে-- “অসমত ব্ৰাহ্মণৰ ভাগ দুটা--- সূৰ্য্যবিপ্ৰ আৰু চন্দ্ৰবিপ্ৰ ৷ এই দুয়োবিধ ব্ৰাহ্মণেই সমপৰ্য্যায়ৰ ৷” এতিয়ালৈকে এই মতক কোনো পণ্ডিতে প্রত্যাহ্বান জনোৱা নাই। ভ) স্বৰ্গীয় গোলকেশ্বৰ বৰুৱা, আই এ এচ- এ লিখা গৱেষণামূলক গ্ৰন্থ ‘সূৰ্য্য আৰু Ges মতে-_“গণক/ দৈৱজ্ঞ মাত্ৰেইব্ৰাহ্মণোত্তম” আৰু “সূৰ্য্যবিপ্ৰৰ ৰজা, পৰমৱ্ৰহ্মসূৰ্য্য ৷ সূৰ্য্যপূজা কৰিছিল দেখি এওঁলোক সূৰ্য্যবিপ্ৰ নামে জনা যায়।” ম) “তস্মাদ্‌ দ্বিজৈৰধ্যয়নীয় মেতৎ পুণ্যং ৰহস্যং পৰমঞ্চ HL যো জ্যোতিষং বেত্তি নৰঃ সম্যগ। ধৰ্ম্মাৰ্থ কামাঞ্চ লভতে যশশ্চ।”---সিদ্ধান্ত শিৰোমণি | (জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ বেদাঙ্গ বাবে দ্বিজাতিৰ (দ্বিজৰ) পাঠ্য, পবিত্ৰ, গোপনীয় পৰম তত্ব। এই জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ যিয়ে জানে তেওঁ ধৰ্ম, অৰ্থ, কাম আৰু যশ অৰ্জন কৰে। য) সিদ্ধান্ত সংহিতা হোৰা ৰূপ স্কন্ধ ভ্ৰয়াত্মকম্‌। বেদস্য নিৰ্মলং চক্ষুৰ্জ্যোতিঃ শাস্ত্ৰমকল্মযম্‌। বিনৈত দখিলং CHS স্মাৰ্ত্তং কৰ্মং ন সিদ্ধ্যতি! তস্মাজ জগদ্ধিতায়ৈদং ব্ৰহ্মণা নিৰ্মিতং পুৰা। অতএব fate ৰেতদধেতব্যং প্রযস্ততঃ।--- নাৰদ। (সিদ্ধান্ত সংহিতা হোৰা--- এই তিনিটা স্কন্ধত বিভক্ত পৱিত্ৰ জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ বেদৰ নিৰ্মল চক্ষু। জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ অবিহনে বৈদিক বা স্মৃতিত উল্লেখিত কাৰ্য্য সম্পন্ন হ’ব নোৱাৰে৷ সেয়ে জগতৰ উপকাৰৰ নিমিত্তে ব্ৰহ্মাই এই শাস্ত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিছে। দ্বিজসকলৰ এই শাস্ত্ৰ পঠনীয়। ৰ) ব্ৰহ্ম বৈৱৰ্ত্ত নামৰ পুৰাণখনৰ তলৰ বাক্যকেইটা মন কৰক-- “ইহাৰ বংশতে জন্মি কোন জন, বেদ অধ্যয়ন আদি কৰয়ে বৰ্জন ৷ লোভ বশে তাৰ৷ সবে বেতন লৈয়ে | জ্যোতি শাস্ত্ৰ চৰ্চ্চা কৰে সানন্দ হৃদয়ে ৷ গণক হইলা তাৰা জানিবে XAT | আৰু এক কথা বলি শুনহ সবায়। কেহ PY লোভবশে শুদ্ৰ দান লয় যবে আদ্যক্ৰিয়া হয়। অগ্রদানী নামে তাৰা প্ৰসিদ্ধ হৈল |” জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ বেদাঙ্গ হোৱাই এইখন পুৰাণে কোৱা ওপৰোক্ত কথাখিনি মিচা বুলি প্রমাণ হৈছে। এই পুৰাণখনৰ লিখকৰ নাম ব্যাস নহয় বুলি দেখা যায়! বহুত পিছতহে ব্যাসৰ নাম যোগ কৰা হৈছে। আনহাতে কোনো সূৰ্য্যবিপ্ৰ দৈবজ্ঞ ব্ৰাহ্মণে শূদ্ৰৰ মৃতকৰ ঘৰত গৈ দান নলয়। চন্দ্ৰবিপ্ৰইহে শূদ্ৰৰ মৃতকৰ দান লোৱা দেখা যায়। এইব্ৰহ্ম বৈৱৰ্ত্ত পুৰাণখন ১৫-১৬ শতিকাত বেঙ্গলত ৰচনা হৈছিল। আঠ শতিকাত ৰচনা কৰা মূল ব্ৰহ্ম বৈৱৰ্ত্ত পুৰাণখন হেৰাইছিল বুলি প্রমাণো আছে। সেয়ে বৰ্তমান চলি থকা ব্ৰহ্ম বৈৱৰ্ত পুৰাণখনৰ বিশ্বাসযোগ্যতা নাই। মাত্ৰ বিতৰ্ক সৃষ্টি কৰি আছে। সেয়ে ASEM অধিকাৰীয়ে তেওঁৰ ‘জাতিতত্বব বিচাৰ আৰু বেদ বিধান’ ৮৬ পৃষ্ঠাত অসমৰ সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দেৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলক এই বিতৰ্কিত পুৰাণৰ আধাৰত গণক জাতি বুলি কোৱাৰ লগতে বৰ্ণশঙ্কৰ হিচাবেও দেখুৱাই তেওঁলোকক সামাজিক ভাৱে ঘোৰ অপমান কৰিছে। সেয়ে গ্ৰন্থ প্ৰকাশিকা দময়ন্তী দেৱীৰ ওপৰত আইনী ব্যৱস্থা লোৱাৰ বাহিৰে আন পন্থা দেখা নাযায়। কাৰণ লিখক ইতিমধ্যে ঢুকাইছে। উক্ত ব্ৰহ্ম AS পুৰাণত-_ “Reo জ্যোতিৰ্গননাদ্‌ বেতনাদ্চ নিৰস্তৰম্‌। বেদাধ্যয়ন পৰিত্যক্তো বভুব গণকো ভূবি।।” বঙ্গদেশৰ পণ্ডিতে গণক বুলি পৰিচিত আচাৰ্য্য ব্ৰাহ্মণক ভাতে কাপোৰে মাৰিব নোৱাৰি এইটো জাল call ৰচিলে ৷--- সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিণ/১২৪ | ব্ৰহ্ম বৈৱৰ্ত পুৰাণৰ আগতেও ১৪ শতিকাতো বৃহদ্ধৰ্ম নামৰ পুৰাণ এখন বেংগলত দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলক হীন কৰিবলৈ ব্যাসৰ নামত ৰচনা কৰা হৈছিল। উল্লেখযোগ্য যে এই পুৰাণখন উপ পুৰাণ বা পুৰাণৰ শাৰীত নপৰে বৰং বৰ্জনীয় | -_(পদ্ম পুৰাণ, ৬৩ অধ্যায়, পাতাল খণ্ড, শ্লোক নং ৪৮-৫১)।ল) তাতে আকৌ স্বৰ্গদেউ ৰুদ্ৰ সিংহৰ আমন্ত্ৰণত কৃষ্ণৰাম ভট্টাচাৰ্য্যই আহি অসমৰ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলক গিলি থ’বলৈ লৈছিল কিন্তু কেইজনমান বিজ্ঞ দৈৱজ্ঞ পণ্ডিতে শিৱ সিংহৰ ৰাজ সভাত সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলক ৰক্ষা কৰিছিল। তেওঁলোকৰ বৈদিক আধাৰত যুক্তি তৰ্কত ভট্টাচাৰ্য্যই সেও মানিছিল। “আৰু ব্ৰাহ্মণ দেৱজ্ঞৰো বাদানুবাদ হ’ল। ভট্টাচাৰ্য্য গোসাইৰ মতে দৈৱজ্ঞ গণক GSAT | তেওঁলোকে শৰ্মা লিখিব নাপায় আৰু দক্ষিণাকো গ্ৰহণ কৰিব নাপায়। ইয়াতে থাকি ৰজাঘৰত বৰ বিচাৰ হৈ জ্যোতিষীয়া পণ্ডিত আদিৰ সহিতে শাস্ত্ৰমতে বিচাৰ হৈ হীন কৰিব নোৱাৰাত ৰজা ঘৰৰ পৰা এই আজ্ঞা হ’ল যে ব্ৰাহ্মণ দৈৱজ্ঞ সমান আৰু সমান মতে শৰ্মা, শৰ্ম্মন লিখিব পাৰিব। আৰু দক্ষিণাকো গ্ৰহণ কৰিব পাৰিব এবং গ্ৰহ যজ্ঞাদি কৰিব কিন্তু প্ৰায়শ্চিত্ত ও শ্ৰাদ্ধ কৰ্ম কৰিব নোৱাৰিব আৰু ব্ৰাহ্মণেও গ্ৰহ যজ্ঞাদি নকৰিব | এই ব্যৱস্থা হোৱাত সেইমতে চলিত হৈ আহিছে।”--- ইতিহাসে সোঁৱৰা ছশটা বছৰ/৩০৬ | যিহেতু সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দেৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলে গ্ৰহ পূজা -যজ্ঞাদি কৰোঁতে সমস্ত দেৱ-দেৱীৰ পূজা - যজ্ঞাদিও কৰে, সেয়ে দেৱ কৰ্মভাগ সূৰ্য্যবিণ্ৰৰ আৰু প্ৰেত কৰ্মভাগ (শূদ্ৰৰ শৱ দাহনকে ধৰি সকলোখিনি আদ্য শ্ৰাদ্ধৰ কৰ্মভাগ) চন্দ্ৰবিপ্ৰসকলৰ বাবে নিৰ্দ্ধাৰিত হৈছিল। এতিয়া অৱশ্যে এই ধাৰণা সলনি হৈছে। দুয়ো পক্ষই দেৱ কৰ্ম কৰি আহিছে। কিন্তু গ্ৰহ পূজা - যজ্ঞভাগ সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলে একচেতীয়া ভাৱে কৰি আছে। কাৰণ “যজমানেষ্ট সিদ্ধাৰ্থং গ্ৰহনাং প্ৰীতিকাৰকম্‌ | পূজা যজ্ঞাদিকং ব্ৰহ্মণ কুৰ্য্যাদেৱ গ্ৰহদ্বিজঃ। অন্যথা যদি কুৰ্য্যান্তু ফলমশ্ৰেয়সে ভবেৎ।” (যজমানৰ মনৰ কামনা সিদ্ধি আৰু গ্ৰহগণৰ প্ৰীতি কামনাৰ কাৰণে গ্ৰহ বিপ্রইহে গ্ৰহ পূজা, যজ্ঞাদি কৰিব৷ অন্য ব্ৰাহ্মণৰ দ্বাৰা কৰালে অমঙ্গলহে হ’ব।)-- ব্ৰহ্ম সিদ্ধান্ত। ৱ) ভগবান পাণিনি, মনীষী চাণক্য আৰু পতঞ্জলীও আছিল সৌৰ ধৰ্মৰ উপাসক সূৰ্য্যবিপ্র ৷ ভাৰতৰত্ন গোপীনাথ বৰদলৈ, কৰ্মবীৰ নবীন চন্দ্ৰ বৰদলৈ, প্রাক্তন সাংসদ হেম বৰুৱা, সাহিত্য অকাডেমী বঁটা প্রাপক তথা সৰস্বতী ডঃ নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ, পদ্মশ্ৰী নলিনীবালা দেৱী, বিখ্যাত শৰাইঘাটৰ ৰণত সেনাপতি লাচিত বৰফুকনৰ সোঁহাত স্বৰূপ নিজৰ জীৱনকো তুচ্ছ জ্ঞান কৰা সাগৰখৰি অচ্যুতানন্দ দলৈ, অপ্রমাদী কবি মাধৱ কন্দলী আদি লোকসকল সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলৰ গৌৰৱ। গ্ৰহ যামলৰ মতে “যদা যদা হি ধৰ্মস্য গ্ল'নি্ভবতি ভাৰত | অভ্যুত্থানমধৰ্মস্য তদাত্মানং সৃজাম্যহম্‌।। পৰিত্ৰাণায় সাধুনাং বিনাশায় চ দুষ্কৃতাম্‌। ধৰ্মসংস্থাপনাৰ্থায় সম্ভবামি যুগে যুগে।।”-- গীতা। এই শ্লোকটোৰ পৰা বুজা যায় যে শ্ৰীকৃষ্ণৰ জন্মৰ পূৰ্বে দ্বাপৰৰ শেষত ভাৰতবৰ্যত ধৰ্মৰ বিপ্লব হৈছিল। এই কথাখিনি দেৱী ভাগৱত নামক মহাপুৰাণত ১২ স্কন্ধত ৯ অধ্যায়ত বৰ্ণিত আছে--- সেই সময়ত ভাৰতীয় ব্ৰান্মণসকল বেদ বিস্মৃত বৈদিক আচাৰ পৰিভ্ৰস্ত আনকি জপনীয় গায়ত্ৰী মন্ত্ৰ প্ৰতি বীতশ্ৰদ্ধ হৈছিল। সেয়ে বৈদিক ধৰ্ম ৰক্ষাৰ 3 কাৰণে ভগৱান কৃষ্ণ স্বয়ং MAGS হৈ সূৰ্য্যোপাসক বেদ বেদাঙ্গ পাৰগ ব্ৰহ্মজ্ঞান সম্পন্ন অষ্ঠাদশ গোত্ৰীয় সদাৰ পুত্ৰ শাবদ্বীপী ব্ৰাহ্মণসকলক সাম্বক অভিশাপ দিয়াৰ চলেৰে SAI (ভাৰতবৰ্ষ)লৈ আনি ব্ৰহ্মজ্ঞানমূলক বৈদিক ধৰ্ম প্রতিষ্ঠা কৰে। পুনৰবাৰ ভাৰতীয় ব্ৰাহন্মণসকল সদাচাৰ নিৰত ও ব্ৰহ্মজ্ঞানে বলীয়ান হৈ উঠিছিল! শাক্দ্বীপীয় সূৰ্য্যোপাসক ব্ৰাহ্মণসকলে সূৰ্যৰ মহিমা জপ কৰাৰ কাৰণে মগ ব্ৰাহ্মণ নামেও জনা গৈছিল।‘ম’ৰ ধ্যান কৰাৰ বাবে মগ ব্ৰাহ্মণ নাম পাইছিল। Ss অৰ্থ আদিত্য। হুণ্ডা ফলিৰ (৭৭৪ খ্ৰীষ্টাব্দত) পৰা মগ ব্ৰাহ্মণসকলক সূৰ্য্যদ্বিজ (সূৰ্য্যবিপ্ৰ) বুলি জনা যায়।-- সূৰ্য্য। আনহাতে সাম্বপুৰাণেও (ৰচনা কাল ৬৫০-৮৫০ Be) সাক্ষ্য বহন কৰিছে যে শ্ৰীকৃষ্ণৰ শাপত শআীকৃষ্ণপুত্ৰ সাম্বৰ কুষ্ঠ ৰোগ হৈছিল। সাম্বই সূৰ্য্যৰ উপাসনা কৰি এই ৰোগৰ পৰা মুক্তি পাইছিল। সেয়ে সূৰ্য্যৰ মন্দিৰ সজাই সূৰ্য্যোপাসক বেদজ্ঞ শাকদ্বীপি ব্ৰাহ্মণসকলক কৃষ্ণৰ আদেশ মতে শাকদ্বীপৰ পৰা শাম্বই জন্বু দ্বীপলৈ আনি মিত্ৰ বনত প্রতিষ্ঠা কৰিছিল। শান্ব পুৰাণৰ মতে সেই সময়ত সূৰ্য্য পূজাৰ বাবে SY দ্বীপত উপযুক্ত ব্ৰাহ্মণ নথকাই (যিখিনি আছিল তেওঁলোক দেৱলত পৰিণত হৈছিল। দেৱতালৈ আগবঢ়োৱা বস্তুৰে জীৱন ধাৰণ কৰা সকলক দেৱল বোলা হৈছিল। তেওঁলোক অপাংক্তেয়, আন কথাত মন্দিৰৰ পুৰোহিত, অৱশ্যে এতিয়া এই ধাৰণা সলনি হৈছে) পিতৃ আৰীকৃষ্ণৰ উপদেশ মতে অষ্ঠাদশ গোত্ৰীয় সদাৰ পুত্ৰ শাকদ্ধীপৰ (শোকদ্বীপ সৌৰাষ্ট্রত TALS সূৰ্য্য/ ৩৮, অৱশ্যে ইয়াত মতান্তৰ আছে) পৰা মগ ব্ৰাহ্মণসকলক গৰুড়ৰ পিঠিত উঠাই আনি ভাৰতবৰ্ষৰ চন্দ্ৰভগা নদীৰ তীৰত মিত্ৰ বনত প্রতিষ্ঠা কৰিছিল। এইসকল মগ ব্ৰাহ্মণ/শাকদ্বীপী ব্ৰাহ্মণ ভাৰত বৰ্ষত সূৰ্যবিপ্ৰ নাম পায়---স্কন্দ পুৰাণ, পৃঃ ৪৩২৯,নাগৰ খণ্ড)। পিছত এই ব্ৰাহ্মণসকল কনৌজ, TE, মগধ আদি ঠাইত/ ভাৰতবৰ্ষৰ বিভিন্ন ঠাইত উপনিৱেশ পাতিছিল। যেনে--- শৰদ্বীপেচবেদাগ্নিঃ, শাকদ্বীপে সিদ্ধতিঃ ইত্যাদি ইত্যাদি। অবিভক্ত উত্তৰ প্রদেশ, বিহাৰ, উৰিষ্যা, বাড়খণ্ড, মধ্যপ্লদেশ, ৰাজস্থান আদি ঠাইত মগ ব্ৰাহ্মণসকল বিশেষভাৱে শাকদদ্বীপি ব্ৰাহ্মণ বুলিহে জনা যায়। এওঁলোকে অসমো আহি পাইছিল। যেনে-_- “These Saka Astrologers possibly migrated to Assam and P.C. Choudhury has pointed out number of manuscripts in Assam dealing with the solar cult, may be attributed to them”— The Comprehensive History of Assam, Vol-I, P-213 | এতিয়া এইটো স্পষ্ট যে ভাৰতবৰ্ষত তেওঁলোকক শাকদ্বীপি ব্ৰাহ্মণ বা সূৰ্য্যবিপ্ৰ বোলা VA | অসমত কিন্তু তেওঁলোকক স্কন্দ পুৰাণত থকা নামটোৰে ‘সূৰ্যবিপ্ৰ’ হিচাবে দেখা গ’ল। বিষ্ণুপুৰাণ দ্বিতীয়াংশ চতুৰ্থ অধ্যায়, শ্লোক নং ৭০)ৰ মতে এই মগ ব্ৰাহ্মণ বা শাকদ্বীপি ব্ৰাহ্মণসকল শ্ৰেষ্ঠ ব্ৰাহ্মণ | এইসূৰ্য্যবিপ্ৰসকলে যে অসমো আহি পাইছিল তাৰ অন্য প্রমাণ হিচাবে তাৰানাথৰ “বৌদ্ধ বুৰঞ্জী"য়ে কৈছে--- খৃষ্টপূৰ্ব তিনি শতিকাৰ আগভাগতে আৰ্য্যধিতিকা নামৰ বৌদ্ধ সন্যাসীয়ে কামৰূপত সিদ্ধ নামৰ সূৰ্য্য উপাসক ব্ৰাহ্মণ লগ পাইছিল। মাকেণ্ডেয় পুৰাণৰ মতেও ৰজা ৰাজ্যবৰ্দ্ধনৰ ৰাজত্ব কালত মধ্য ভাৰতৰ পৰা বহুখিনি সূৰ্য্যবিপ্র/সূৰ্য্য উপাসক ব্ৰাহ্মণ আহি কামৰূপৰ হাজোৰ ওচৰৰ গুৰু বিশাল অৰণ্যত বিশাল সূৰ্য্যমন্দিৰ দেখা পাইছিল। সূৰ্য্য মন্দিৰ থকা মানে সূৰ্য্যবিপ্ৰৰ উপস্থিতি প্ৰমাণ কৰে। সেয়ে সাক্ষ্য প্ৰমাণ-_ “আৰ্য্য সভ্যতা আৰু সংস্কৃতি জয় জয়তে সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলে অসমত প্রচাৰ কৰিছিল। দেশৰ প্রাগ্‌জ্যোতিষপুৰ নামেই এইটো কথা প্রমাণ কৰে।”--- সূৰ্য্য আৰু সূৰ্য্যবিণ/৬৭। এই অঞ্চললৈ সূৰ্য্যবিণসকলৰহে প্রথম আগমন ঘটিছিল এইটো অনস্বীকাৰ্য্য আৰু উল্লেখনীয় যদিও বুৰঞ্জীবিদসকলে স্বীকাৰ কৰিবলৈ টান পায়। অসমৰ সূৰ্য্যবিপ্ৰসকল ব্ৰাহ্মণ শ্ৰেণীৰ অন্তৰ্ভুক্ত এটি উল্লেখনীয় ঠাল | কিন্তু অসমৰ বিশ্ববিদ্যালয়সমূহত, মহাবিদ্যালয়সমূহত পাঠ্যপুথি হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা বুৰঞ্জীসমূহে অসমৰ এই ব্ৰাহ্মণ জনগোষ্ঠীটোক অসমত পোৱা তাম্রফলি/শিলালিপিৰ দোহাইদি বৃত্তিজীৱি/অৱান্নণ হিচাপে দেখুৱাই সামাজিক ভাৱে হেয় কৰি আহিছে। এই বুৰঞ্জীসমূহে শিলালিপি/তাস্ৰলিপিৰ সঠিক চন, তাৰিখ, Doner, Donee— একোৰে উল্লেখ নকৰি অস্পষ্টতাৰ সৃষ্টি কৰিহে অৱান্নাণ/বৃত্তিজীৱি জাতি সজাইছে। বিশ্ববিদ্যালয়সমূহেও এনেকুৱা ভুল তথ্য সম্বলিত বুৰঞ্জীসমূহ পাঠ্যপুথি হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছে--- ১) A Comprehensive History of Assam (P/153, 2020 edition) by S.L. Baruah, ২) The Comprehensive History of Assam, Vol-I (P/210, 2017 edition) by H. K. Barpujari, ©) স্নাতক মহলাৰ অসমৰ ইতিহাস, লিখক- ডঃ নিৰোদ বৰুৱা আৰু অন্যান্য (পৃঃ ৩৮, ২০১৮-১৯ সংস্কৰণ)-_ এই তিনিওখন বুৰঞ্জীয়ে অসমত পোৱা তাম্ৰলিপি/শিলালিপিৰ আধাৰত সূৰ্য্যবিণ/ দেৱজ্ঞ ব্ৰহ্মণসকলৰ ওপৰত তৱান্দাণ/বৃত্তিজীৱি জাতি বুলি মন্তব্য কৰিছে। কিন্ত অসমত আজিলৈকে উদ্ধাৰ হোৱা কোনো তাস্ৰফলি/শিলালিপিয়ে দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলক অৱান্বাণ/বৃত্তিজীবি/শুদ্ৰ বুলি কোৱা নাই। আনহাতে ৪) ‘অসমৰ সমাজ আৰু অৰ্থনীতিৰ ইতিহাস’ (লিখক ইমৰান হুছাইন আৰু অন্যান্য), ৫) ‘অসমৰ সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক ইতিহাস’ (লিখক ভৃগুমনি নাথ আৰু অন্যান্য), ৬) ‘অসমৰ ইতিহাস’ (লেখিকা ডঃ মিনা বৰকটকী) আদি বুৰঞ্জীসমূহেও সূৰ্য্যবিপ্ৰসকলৰ ওপৰত ভুল তথ্য দিছে যিটো অসমৰ এটি পুৰণি ব্ৰাহ্মণ জনগোষ্ঠীৰ স্বাৰ্থৰ পৰিপন্থী হিচাপে দেখা গ’ল। মন কৰিবলগীয়া যে দৈৱজ্ঞসকলৰ আচল কুল বা জাতি যে সূৰ্য্যবিপ্ৰ, সেইটো এই বুৰঞ্জীবিদসকলৰ জ্ঞাত নহয়। কাৰণ ওপৰোক্ত কোনোখন বুৰঞ্জীয়ে সূৰ্য্যবিপ্ৰ শব্দকেইটা ব্যৱহাৰ কৰা দেখা নগ’ল। অসম মাধ্যমিক শিক্ষা পৰিষদে প্ৰস্তুত কৰা ‘বৈচিত্ৰ্যময় অসম’ নামৰ গ্ৰন্থই নতুনকৈ আৱিষ্কাৰ কৰিলে যে--- ‘গণক’ (যিসকলৰ আচল কুল বা জাতি সূৰ্য্যবিপ্ৰ) মূলগত ভাৱে কলিতা জনগোষ্ঠীয় ৷ যিক্ষেত্ৰত ‘কলিতা জাতিৰ ইতিবৃত্ত’ (ডঃ বাণীকান্ত কাকতি), ‘কলিতা জাতিৰ ইতিহাস’ (ডঃ মাধুমৰ্য্য মণ্ডিত বৰুৱা) আৰু ‘অসম দেশত কলিতা কুলৰ উৎপত্তি’ (পদ্নেশ্বৰ নাওবৈচা ফুকন) আদিও নিমাত! কলিতা পুৰণি উত্তৰ ভাৰতৰ সুবৃহৎ ক্ষত্ৰিয় জাতিৰ এটি সৰু ফৈদ’ ডঃ বাণীকান্ত কাকতি | সেয়ে এনে ভুল তথ্য দি এটা আৰ্য্যমূলীয় ব্ৰাহ্মণ সম্প্ৰদায়ক কলিতা গোষ্ঠীয় বুলি কোৱাত কোনো সত্যতাও নাই আৰু নিসন্দেহে গ্ৰহণযোগ্য নহয়৷ ভুল তথ্যৰে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক শিক্ষিত কৰাটো কোনো আদৰ্শগত নীতিও নহয়--- বিশেষকৈ চৰকাৰীভাৱে ৷ ভুল তথ্য সম্বলিত ওপৰোক্ত বুৰঞ্জীসমূহো পাঠ্যপুথি হিচাপে অন্তৰ্ভুক্ত কৰাত কিমান গ্ৰহণযোগ্যতা আছে বিচাৰ্য্যৰ RARE জ্যেষ্ঠ জনৰ প্রতি সন্মান বা শ্ৰদ্ধা প্ৰদৰ্শন কৰাটো ভাৰতীয় এতিহ্য, সভ্যতা-সংস্কৃতিৰ এটা অবিচ্ছেদ্য অংগ | বৌদ্ধিক বা চিন্তাশীল লোকসকলে সমাজৰ মঙ্গলৰ কাৰণে বা সেই দেশখনৰ স্বাৰ্থৰ অনুকুলে এটা চিন্তা এৰি দিয়ে। আৰু চালি-জাৰি চাই শাসকসকলে ৰূপায়ণ কৰে। তেনেদৰেহে আচলতে এখন সুস্থ আৰু সু-সংহত সমাজ গঠন হয়। কেতিয়াবা তেনে একোটা চিন্তা বা দৰ্শন দেশ কালৰ পৰিধি অতিক্ৰম কৰিও যায়। তেতিয়াই সমাজত আউল লাগে। বিশৃংখলতা বৃদ্ধি হয়। ওপৰোক্ত বুৰঞ্জীবিদ/ লেখক পণ্ডিতসকলে সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দেৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকলৰ ওপৰত যি ভুল চিন্তাধাৰা এৰি দিছে/দি গ’ল সেই ধাৰাই কৌটিকলীয়া পৰম্পৰাত চলি থকা জাতিটোক নস্যাৎ কৰিবলৈ লৈছে। এইসকল বুৰঞ্জীবিদে গৱেষকসকলক/স্কুল-কলেজৰ, বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক এটা চিৰন্তন সত্যৰ পৰা আঁতৰাই নি দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণ/সূৰ্য্যবিপ্ৰ সম্পৰ্কে এটা ভুল চিন্তা-ধাৰা আগবঢ়োৱা বুলি অনুভৱ VA | সেয়ে এই লেখনিটো সমাজৰ বৌদ্ধিক মহললৈ আগবঢ়ালোঁ ৷ খগেন্দ্ৰ নাথ দেৱশৰ্ম্মা, সভাপতি, ব্ৰাহ্মণ মহাসভা অসম ২,দূৰ্গা মন্দিৰ পথ, হাতীগীও, গুৱাহাটী-৩৮, OPPS ঃ ৯৮৫৪৩-০২৬৮১

The Solar Culture

SOLAR CULTURE AND THE SUN WORSHIPPERS IN PRAGJYOTISHPUR (Ancient Assam) In ancient days Assam was known as Pragjyotishpur and later on as Kamrup. In the Mahabharata and in the Ramayana the name of this kingdom was found mentioned. During the days of the Puranas this kingdom was known as Kamrupa. But in the Kalika Purana both the names are seen simultaneously. The solar culture is found to be the oldest culture in India, on the basis of evidences available in many more literary works. In ancient India the Sun was worshipped specially in Helio Lithik age on the rising sun, stars with rays, swastika, wheel as a symbol of the Sun. “As regards the Sun Cult, we do not find any reference to a temple of the Sun in the Orthodox literature before 5th - 6th century AD. For the first time there are references to a Sun Temple established by Samba at Mulasthana (Multan) on the bank of the river Chandrabhaga in Samba, Bhabishya and other Puranas. The Temple at Multan had been built during the Saka-Kushan period (2nd century BC – 2nd century AD). The tradition of public worship of the Sun in temples was introduced in India by the Magas as attested by the literary references. From the Archaeological evidences, it is clear that many temples with the Sun-icons had been constructed in India under the influence of the Magi priests. The Puranas mentioned above also referred to other Sun temples at Konark and Kalapriya established by the Magis” - (B.K. Sarkar). Hence Surjya is another principal god of sectarian Hindusim and judging from the numbers of extant images, he seems to have been fairly popular in ancient Assam. The Surjya is considered to be presiding deity of the Saura Sect of smarta affiliation. The Surjya Vipra/Davajna Brahmanas of Assam are found to be Sauras as seen and as found to be smarta in the sense “vedic, followers of Sukla Yajurved/Kanna Sakha”. According to Golokeswar Baruah, IAS, in Pragjyotishpur the Sun Worshippers/Daivajna Brahmans have been living since before the time of the Mahabharata war, 1000 BC. Pragjyotish of the Mahabharata fame is a purely astrological name. It is believed that this name was given by the Daivajnas to the country because non else would come conceive such an astrological name for the country. Hence the solar culture starts at this point of time in Pragjyotish. Here the sun was worshipped in three ways as – 1. Param Brahma, 2. King of the planets and 3. Surjya Narayan. The sun god is worshipped as a destroyer of all ailments including leprosy. It is very much clear that the entire atmosphere of Pragjyotishpur was under the cloud of the solar culture. The very name Pragjyotishpur, the land of the eastern astrology points to cultivation of the branch of study. The solar culture is very much closely related to the study of astrology as the calculation in astrology is based on the location/position of the sun during 24 hrs. (from morning to the next day morning) while the earth moves round the sun. This is very much relevant too while calculating the Lagna of a newly born child in the preparation of his/her horoscope by the astrologer. It is found that Shree Shree Sankardeva was a descendant of Surjyabar who was born out of the boon of the sun god received by his father Rajdhar (Guru Charita). “The antiquity of the name Pragjyotisha can’t be traced earlier than Sankhyayana Grhya samgraha which mentions it as sacred country associated with the solar cult.” “The interpretation of the name as a place of eastern astrology is however justified by a number of references to its association with the solar cult and planetary worship. Udayacala of the Samhitas and the Puranas was no other than Pragjyotisha- Kamrupa. The archaeological remains also point to the prevalence of the solar cult. and the existing temple of the Navagrahas in Guwahati and Surjya pahar in Goalpara justify the origin of the name of the land. The Kalika Puranas evidence that Brahma made the first calculation of the stars in pragjyotisha points to the early importance of this place in astrology and astronomy. This is confirmed by a number of Assamese manuscripts dealing with these subjects. There is a grain of truth in the statement that the first astronomical observation was made in Navagraha. The Markandya, Kalika Puran and other puranas point to the prevalence of the solar cult…. It is therefore likely that the name Pragjyotisa is only relic of the prevalence of the solar cult. (HCPA/27). This sun cult in ancient Assam has a great antiquity. The scholars have observed that the Magian culture existed in Pragjyotishpur and the Magis were largely responsible for the growth of the solar cult and planetary worship in the land. The earliest reference of pragjyotisha as a centre of the sun worship is found in the Grhya Sutras. In the Sankhyana Grhyasamgraha it is found that a student should visit the sacred country of Pragjyotisha before sun rise (tato niskramya Pragjyotisam punyadesam upagamya anudita aditya). Here Pragjyotisha is the same as the land of sunrise (Udayacala) of Markandaya Purana (58). Udayacala was another name of Pragjyotisha-Kamrup where according to the same purana (109) stood a temple of the sun. The same reference is found in the Brihatsamhita, based on the geography of the parasara tantra of 1st century AD. The evidence proves that Pragjyotisha-Kamrup attained the celebrity in the sun worship from the early times (source : HCPA). The Markandeya Purana (66) while refereeing to the provision of the solar cult in Kamrup states that Svarocis gave to his son, Vijaya a noble city on the hill in kamrup (source : HCPA). “Among the other Brahmanical deities worshipped in ancient Assam Surjya or Sun occupies a very prominent position. Reference has been made in the Markandaya Purana (109), that when king Rajyabardhana became old and retired to the forest, the Brahmans of his kingdom started austerities for propitiating the sun to get king restored to youth. Then a Gandharva named Sudaman appeared and advised the Brahmanas ‘if you desire, dvijas to propitiate the sun there is a forest named Guruvisala frequented by the Siddhas in the very mountainous Kamrup, go there in haste and perform your propitiations there you shall obtain all your desires. The Brahmanas accordingly came to Kamrup and saw a there a beautiful shrine of sun. They propitiated the god and got the desired results. Taranath history of Buddhism in India contains an important account of Arya Dhitika, a Buddhist monk who flourished as early as 3rd century BC. About this time there lived in Kamrup, a Brahmana named Siddha, who used to worship the sun. Dhitika with his magic power appeared before him as the sun and deliver sermons with a view to converting him to Buddhism. The Brahmana realized the truth, built a Mahacaitya and lavishly entertained the Samghas all round. This surely stands as an evidence to the popularity of the sun warship in ancient Assam.” (Source : The Comprehanshive History of Assam, Vol-I/323). “The Kalika Purana refers to two important seats of the sun worship. It refers to Ravikhetra situated on the hill called tattva to the west of the river Trisrota. This is identified as Shri Suryapahar in the district of Goalpara where contains a large number of sculpture iconographical significance. The most prominent one is in the form of a large outer circle containing one smaller inner circle. Within the inner circle there is figure of a four faced deity who may be identified as god Kashyapa or Prajapati, the father of the suns. Aditi is the consort of Kashyapa and hence his offsprings are known as Adityas. In between the inner circle and the outer circles there are twelve identical figures arranged around the figure of Kashyapa in the form of lotus petals. These are the figures of twelve Adityas or twelve suns. The Kalika Purana further refers to the Citra Saila, also called Pakparvata as a centre of worshiping 9 Grahas, now identified as the Navagraha hill in the city of Guwahati. The present Temple of Navagraha has been constructed during the time of Ahom king Rajeswar Singha in saka 1674. But on the basis of the date of composition of the Kalika purana (infra) the tradition of the Navagraha worship may be traced back to the 9th or 10th century AD. The antiquity of the sun worship in ancient Assam is testified by another verse of the Kalika Purana (38.121) where Vishnu after installing Naraka on the throne of Pragjyotisha says o, son Mahadeva, Brahma and myself are established in this place and candra and surya also reside here permanently” (Dr. H.K. Barpujari). “The tradition of astrological studies remains intimately connected with the sun cult of worshiping surya and the grahas. The name pragjyotisha may be shown to be connected with the practice of astrology. The Kalika Purana says “in the early times Brahma staying here created a star and that is why the city is called Pragjyotisha (38.123) in the light of this, GAIT takes the term Pragjyotisha to mean the city of eastern astrology.” (H. K. Barpujari). As stated by GAIT sir, the sculptures found in the Surjyapahar may be dated 5th/6th century AD (during the reign of Kumar Bhaskar Verma). “The Adicarita (Sankardeva) gives a description of the prevalence of the cult during the Vaishnava period. The sun worship in Assam was affiliated to the cult of Vishnu at a time when in all probability one phase of buddhism mahayana was also introduced.” “There are also a few references to the deity in the epigraphs though no definite invocation is found. In Guwahati grant occurs the expression ‘Aditya Bhattraka’ which no doubt stands for the sun god.” (HCPCA/407). The worshiping of the sun is still vogue amongst the Brahman pujaries for eg.- at the beginning of the puja ceremony Gayatri Mantra jop is done and at the end of the puja ceremony, the sun arghya and chandra arghya are offered. The Gayatri Mantra is nothing but the power of the sun. In the Navagraha puja and jajna it is found at the sun is first worshiped and other grahas are worshipped latter on. Days, nights, weeks, month, suklapakhya, krishnapakhya, uttarayan, dakhinayan, year etc. are calculated from the sun only, in relative to the movement of the earth around the sun. All puja/parvana are seen started on the tithi on which the sun rises. In the hindu jyotish system no pujas are performed in night period except some particular pujas like Sivaratri, Lakshmipuja, Kalipuja and marriage which are performed in night only. Marriage in day time is strictly restricted by the Jyotish Sastra. “The prevalence of the solar cult in ancient Assam is widely proved by the existing remains of the temples dedicated to the sun and many icons of the deity found in Dah-parbatiya Gahpur, Suwalkuchi, Mangaldai, Tezpur, Pandu, Sadiya, Sukreswar, Surjyapahar (where 99,999 sivalingas are lying scattered) and other places of the ancient land. R.D. Benerzee noticed a beautiful figure of the deity in a penal from the ruins at Tezpur and on the basis of other remains in the area, he rightly concluded a gigantic surjya temple existed there.” (HCPA/407). Kamakhya temple in the Nilachal hill was found as a place of sun worship, e.g.- Matangi Devi is worshipped as incharge goddess of the sun, Kamala Devi as goddess of the moon (candra), Bogala Devi as goddess of the Mangala, Tripura Sundari as goddess of Budha, Tara as goddess of Brihaspati, Bhubaneswari as goddess of the Sukra, Dakshina Kali as goddess of Sani, Chinnamasta as goddess of Rahu and Dhumawati as goddess of Ketu graha etc. Here all the goddesses are being worshipped in the respective temples situated at Kamakhya temple. surrounding to satisfy the respective grahas. There are other places of the sun temples as are found in early periods - Negheriting, Malinithan, Lekabali, Dabaka Nagaon, Kandali Rajya Nagaon, Sadiya, Jaysagar Surjya Mandir, Surjya-Madhab Darang, Hoigrib Madhab Mandir, Lauhitya, Janardan mandir Guwahati etc. (source : Surjya and Surjya vipra). We have discussed above the solar culture observed in various places but we have to notice: who are the sun worshippers! Most of the scholars are of the opinion that the solar culture was brought by the Magis to Pragjyotisha (source : HCPA : P.C. Choudhury/ Dr. H.K. Barpujari- Comprehensive history of Assam, Vol-I). In Assam specially in the Brahmaputra Valley, there are two categories of Brahmans of equal status found. They are generally known as the Surjya Vipras and the Chandra Vipras. The Surjya Vipras are generally known as Daivik Brahman/Daivajna Brahmans etc. while the Chandra Vipras are known as the Paitrik Brahmanas. “The goods/materials offered to gods in the shraddha ceremony are generally used to receive by the Surjya Vipras. About the duties/functions of the Daivik Brahmans/the Surjya Vipras are narrated in the preface of the Brahman sanghita by Kashinath Dev Sarma, Siddhanta Ratna as follows : to a perform Jag jajna, Doul, Durgotsav Kalipuja, Vishnu puja etc. including worshipping of all god/goddesses, to receive the shares of the pancha devatas in the shraddha, and to receive the shares of the Vasundhara Saurasha matrika puja, to receive the shares of the Bishwa deva in the Basanta puja and to get into all the hindu people in the DIKSHA mantra. On the other hand the duties/functions of the Paitrik Brahmans/the Chandra Vipras are to perform the Nandimukh shraddha or Dasha sanskar shraddha, ekodista shraddha, to perform the last rites of the deceased, to receive some offerings thereon, to receive some money on prayachitta. The shares of the pretas i.e. “Amannadi kanda” and shares of “the pindadi kanda” are to be due to the Paitrik Brahmans/the Chandra Vipras.”-(‘Surjya’ by Dr. N. P. Bordalai, 2nd eds/P-111). “They (The Surjya Vipras) are the descendants of Sakaldwipiya Brahmins Sakaldwipiya history, but other Brahmins clans consider them to be a lower rank which is not based on facts.” (Source : Sharma, Suresh Kant; Sharma, Usha, eds (2005). Discovery of North-East India; geography, history, culture, religion, politics, sociology, science, education and economy, North-East India 5. Mittal-p. 226). Surjya Vipras/Daivajna Brahmans of Assam are found to be Sauras as seen and as found to be smarta in the sense they are vedic, followers of the Sukla Yajurved/Kanna Sakha. They undergo the Dasha Sanskaras in the sense “Janmanat jayate sudra sanskarat dvija uchyate Brahmong janatiti brahmanah” (one is born as sudra, from the sanskar one is known is dvija and one who knows the brahma is called brahmana). It is worth mentioning that as per Graha Jamal during the Dwapar Yug before the birth of Shri krishna there were irreligious, impious, ungodly condition in the society in India. That is why Shri Krishna had to take birth in Mathura on the principle “yada yadahi dharmashya glanir bhawati bharata, abhyuthanam adharmashya tadatmanong srijamyahang…” etc. Meaning when there is chaos in religion oh, bharata, I take birth to save the honest ones, to kill the wicked ones etc. It is known that before His birth, the Gayatri mantra was forgotten by the brahmanas at that time. And the vedic culture was about to be dropped. That is why Shri Krishna got birth to restore the vedic culture and with the help of his son Samba (in this guise through a curse) Shri Krishna brought the superior Brahmans called Maga Brahmans /Magi priests from Saka Dwipa which was Sourastra, its present name is Gujrat but there is difference of opinion in the matter. They are known as saka Dwipi Brahmans/Surjya Vipras etc. The chaos in the religion/in the society at that time has been well described in the Devi Bhagawata a mahapuran, 12 skandha Chapter 9. It is obvious that the Swaka Dwipi Brahmans were of superior qualities than other Brahmans in India. And it was acknowledged by Shri Krishna, therefore they were brought to Jambu Dwipa with the help of his son Samba. The above story is also found in the Samba Puran, Bhabisya Puran and other important Purans. The story as described in the Samba Puran- Samba, a son of Shri Krishna was stricken with leprosy as he was cursed by his father Shri Krishna. Samba was cured of the disease through the worship of the sun and he erected at temple of the sun god at mitravana on the bank of the river Chandrabhaga. As non of the local Brahmans was authorized to worship the sun god as they were declared ‘Debal’ at that time at Jambu Dwipa as recorded in the Samba Puran Page no.-160, chapter no.-26. The saka Dwipi Brahmans were known as Maga Brahmans/Magi priest while they were at Saka Dwipa and they were also known as ‘Surjya Vipras’ when they arrived in Jambudwip (Skonda Puran, Nagar Khanda, Page no.-4329). The Magas did not confine themselves to Sambapura/Mitraban, they soon spread over parts of India, eg.- they were known at Swaradwipa as Vedagni, at saka Dwipa as siddhati, at Bhumadhya Pradesh as brahmachari, at Dwarakapur as Daivajna, at Dravir and Mithila as graha vipra, at Dharmanga Pradesh as dharma bakta, at Panchal as Sastri, at Saraswat as Subhamukha, at Gandhar as Chitrapandit, at Trihut as Tithibat, at Kamrupa or Natak as Rikshmasushak, at Rudralaya as Jyotishi Brahmana, at Brahma Pradesh as Bidhidharaka, at Babhrate as Jogbetta, at Netal Pradesh as Devapujaka, at Rarha Pradesh as Upadhya, at Gaya Pradesh as Tantradharaka, at Kalinga Pradesh as Jnayavipra, at Goura Pradesh as Acharya etc. (Source : Brahma Jaml). They are awarded 21 titles, eg.- 1) Sambatsari, 2) Jyotishi, 3) Daivajna, 4) Ganak, 5) Graha Vipra, 6) Dwija Srestha, 7) Sarba Sastra Visarada, 8) Acharya, 9) Brahmanendra, 10) Ghatak, 11) Sarba Vedika, 12) Sukhi, 13) Sakhi, 14) Barenya, 15) Agni, 16) Sat-Karma, 17) Graha Bhusura, 18) Mauhurtiki, 19) Mauhurtagyani, 20) Kartantiki, 21) Grahangsha Brahmana. (source : Brahma Sidhanta). The composers of the Rig Ved are found to be the Swaka Dwipi Brahmans and another name of the Rig Ved is Sakal Sanghita to commerate the name of Saka Rishi. While describing the physical geography of India in the Vishnu Purana the saka Dwipi Brahmans are shown as superior Brahmans amongst all other Brahmans as described in 2nd part, 4th chapter, slok 69-70. It is expressly laid down in the Brihat Samhita that it was the The Magas who were entitled to install ceremonially the images of the Surjya in temples. Assam abounds in images of the Surjya belonging to the mediaeval and the earlier periods. It is therefore obvious that the descendants of the Maga Brahmans settled in large numbers in this tract, i.e. Brahmaputra Valley. In the Navagraha mandir, Guwahati, it is found that the Surjya Vipra are priests there at. In the Kamakhya temple a Surjya Vipra viz Kendukalai was the first priest appointed by the Koch king Naranarayana during his rule. In the present Kamakhya temple now also priests are found to be Daivajna (Ganak) (Source: Saktipith Kamakhya by Manik Chandrad Bhattacharya). In the earliest period as well as mediaeval age particularly during the rule of the Koch kings and the Ahom kings, the Surjya Vipras/Daivajna Brahmans were held in high esteem . Some of the Daivajna Brahmans were with the royal courts as a specialist in astrology/astronomy, politics, religion, medicines, music, literature and as priests etc. The Assamese Daivajna Brahmans being the followers of the Sukla Yajurved, were judged best Brahmans in the society and in the royal courts (Yujurvedi Brahmans are superior of all the Brahmans- Padma Puran, 63 chapter, slok no. 42). “The Daivajnas of Assam have contributed a great deal to the uplift of their motherland, mainly in the cultural and political spheres; and a few distinguished names may be mentioned as examples : Srijut Harakanta Majindar Baruah sadar amin of Sonamua family, author of Assam Buranji, published by D.H.A.S.: Rai Bahadur Srijut Madhab Chandra Bordoloi of Rudrakhari family, the editor and publisher of Madhab Kandali’s Ramayana in Assamese; Srijut Radhanath Changkakati of Chakradhar family, founder of the English weekly “Times of Assam”; Srijut Rajani Kanta Bardoloi of Bijoykhari family, premier Assamese novelist; Srijut Nabin Chandra Bardoloi of Rudrakhari family, a patriot and a man of letters; Srijut Kriti Nath Bardoloi, a reputed musician, versed both in the theory and practice of the art and a man of letters; Mrs. Nalinibala Devi of Rudrakhari family, poetess; and Srijut Gopinath Bardoloi of Uzir family, the Prime Minister of Assam under the Government of India Act of 1935. – S.K. Bhuyan, 23-12-1946”. “In the spiritual world from among the Daivajnas, the three great luminaries are the three brothers, Harihar, Haribar and Haricharan. But the most brilliant was Shri Shri Bangshi Gopal Guru who was a descendant of Haribar’s branch. It is he who founded the famous Kuruabahi Satra, (Hindu Vaisnava monastery). He established several other satras. But what is most important is the fact that it is from him that the principal chari satras (four monasteries), Auni-Ati, Garamur, Kamalabari and Dakshin pat satras of Assam have arisen. These four notable satras and Kuruabahi satra are providing spiritual light and culture to lakhs of people in Assam in the eastern region of India. These have been contributing to spiritual and religious unity of people”- (Surjya and Surjya Vipra/ (9). The lyrics of Dr. N. P. Bardoloi and Mukul Barua are pervading the air of Assam. Hem Barau, ex M.P. and a man of letters is hailing from a Daivajna family. Some of the Daivajna Brahmans were brought during the Ahom rule and the Koch king rule from Kanauj and Gour Pradesh and they were given settlement in Assam out of which some distinguished Daivajna Brahmans were honored with gifts of Upabit/Jeneu made of gold and with titles like Surjya Khari, Bardoloi, Sagar Khari/Samudra Khari etc. Patanjali, Panini and Chanakya were Surjya Vipra/Daivajna Brahmans. In spite, some Assamese historians have made efforts to defame the Surjya Vipras/Daivajna Brahmans mostly without conducting proper enquiries and research works on them, as a result of which the position of the Surjya Vipras/Daivajna Brahmans in the society is found to be uncomfortable and the students and researchers are fed some wrong data on the Surjya Vipras/Daivajna Brahmans which are to be checked by the authorities concerned. (Khagendra Nath Dev Sarma), President, Brahman Mahasabha, Asom C/o House No.-2, Durga Mandir Path, Hatigaon, Guwahati-38 Ph : 98543-02681

দিৱাকৰ সন্ধানী এক যাত্ৰা সামাজিক গোট, মূক্ত কণ্ঠৰ আলোচনাৰ মঞ্চ।

স্মৰণীয় লেখক, কবি, অভিযন্তা প্রয়াত কমল চন্দ্ৰ শৰ্মা বৰদলৈদেৱৰ বিষয়ে

Biju Sarmah

Dipankar Sarmah

Janmoni Devi

Kalyan Bordoloi

Article published in Sentinel by Sjt. Khagendra Nath Deva Sarma

ইতিহাস উপেক্ষিত এটি অধ্যায়-_ অসমৰ সূৰ্য্যবিপ্ৰ/ দৈৱজ্ঞ ব্ৰাহ্মণসকল

The Solar Culture

Get in Touch

NOTICE BOARD